Sommige kinderen waaronder ik, zijn in de gelukkige omstandigheid te kunnen en mogen dansen. Nu ik op 16 oktober 61 word, kijk ik terug en zie het bijzondere leven wat ik mag uitvoeren. Ik zie de dans als een rode levensader of zal ik zeggen navelstreng? Dat past me wel. Een navelstreng brengt in verbinding liefde, bloed, levenssappen en stromende levens-energie; deze verbinding is voor mij wel een passende metafoor ;)

Nu, in deze tijd in de wereld kan er niet genoeg gedanst worden. Het leed, het geweld, de niet te verdragen onmacht houdt ons in een houtgreep, laat ons misschien wel stollen in een ijzige pose? Ja, hier past voor mij geen nee, maar een ja: wel opnieuw de beweging aanvangen. Ja, beginnen met de eerste pas, opnieuw en opnieuw. Zo voer ik al een aantal jaren actie voor kinderen die niet zo gezegend zijn zoals ik. War Child als actie keuze, vanwege hun aanbod met o.a. creatieve expressie voor kinderen.

Zo kijk ik ook naar de toekomst en vandaar is mijn vraag aan jou; 

Wil je met me meedansen in deze levensdans? Wil je ook bijdragen aan deze vorm van dans en kinderen een creatieve kans geven? 

Iedere euro in deze vorm, is een giga verjaardags kado. Daar ben ik daar super blij mee! Dank je wel!