Nog 2 weken te gaan...

Na ons weekendje in Limburg ging de tijd ineens heel erg snel... De dingen die geregeld moesten worden, volgden elkaar steeds sneller op. Visum dat geregeld moest worden, afspraak voor reisvaccinatie (mazelen) en recepten voor malariatabletten en tegen hoogteziekte. En dan is het al weer het nieuwe jaar. En hebben we nog maar iets meer dan een maand te gaan.
Op 8 januari maak ik nog een leuke wandeling met Katja door de modder bij de Rhoonse grienden. Het is een prachtige omgeving, maar door alle nattigheid is het hier nu echt wel een grote modderpoel. We houden de buienalarm-app goed in de gaten en zijn daardoor precies op tijd terug bij de auto. Terwijl de regen op de ruiten klettert, drinken we nog een kopje warme thee, voordat we naar huis rijden.

Vorige week onze laatste pittige trainingswandeling, de N70 bij Nijmegen. Het was genieten in optima forma van de prachtige omgeving. Heerlijk door de bossen, omhoog en omlaag. Een route van bijna 15 km, met maar liefst bijna 450 hoogtemeters. Prachtig natuurlijk om een beetje te wennen. Onderweg naar huis weer de regendruppels op de voorruit van de auto, dus ook hier mooi op tijd "binnen".

En dan is het donderdag 20 januari. Ik werk deze dag thuis en zie in de middag de zon continu schijnen. Dus besluit om toch maar even te gaan genieten van het mooie weer en dan in de avond nog een extra uur te werken. Dat is natuurlijk toch wel het voordeel van thuiswerken. Kan ik mooi bij daglicht een wandeling maken ipv in het donker. Ik maak een ronde van ongeveer 6 km. En merk tegen het einde van mijn wandeling dat ik iets voel aan de voorkant van mijn rechterbeen, net onder mijn scheenbeen. Het lijkt op de pijnklachten die ik ken van shin splint, alleen zit het nu dan lager... Ik smeer het in met Voltaren, maar besteed er nog niet veel aandacht aan.
Op vrijdagochtend heb ik bootcamp, maar ik besluit toch wat voorzichtig aan te doen, want het voelt niet helemaal ok. Ik loop wat voorzichtiger en minder hard , ik spring iets minder, maar ik ga mijn been steeds meer voelen. Bij thuiskomst de plek toch maar flink koelen en weer insmeren met Voltaren. In de middag heb ik een afspraak bij de fysio, weliswaar voor iets anders, maar ik vraag hem naar mijn onderbeen te kijken. En ja hoor, hij bevestigt mijn vermoeden, ik heb een peesontsteking. 🤬 *@#$%^& 🤬
Dit kan ik nu niet gebruiken, niet 2 weken voor de trip naar Tanzania...

En dus zit ik vandaag zoveel mogelijk op de bank, met een boek, mijn laptop, een tijdschrift, een flinke pot thee en een flesje water. En probeer ik mijn been rust te geven. Ik koel af en toe de plek en smeer met enige regelmaat Voltaren (nu de sterke variant). Voor mij deze week geen wandelingen meer. Even een week volledige rust in de hoop dat deze blessure zo snel mogelijk weg is. Ik ga me hierdoor niet laten weerhouden, maar ga het liefst zonder pijn aan de beklimming beginnen.

Over 2 weken zit ik al in Tanzania, heb ik de eerste nacht al daar geslapen. Hebben we morgen de briefing met de gids en gaan we maandag aan de beklimming beginnen.... Nog maar 2 weken, de tijd gaat nu echt heel snel.....